گزینه‌های فاجعه‌بارِ آقای کرزی برای ادامة قدرت

اعلام تصمیم کمیسیون انتخابات مبنی بر استفاده از کارت‌های قبلی در انتخابات آیندة ریاست‌جمهوری، با واکنش تند احزاب سیاسی، نهادهای جامعة مدنی و سازمان‌های اجتماعی روبه‌رو شده است. این تصمیم که به گفتة این نهادها عملاً از سوی حکومت گرفته شده، انتخابات آیندة کشور را با چالش‌های بزرگی روبه‌رو می‌کند و به خلق بحران خطرناکی در کشور منجر خواهد شد؛ بحرانی که به باور آگاهان سیاسی، نتایج فاجعه‌باری برای کشور در پی خواهد داشت.

این تصمیم، درست زمانی اعلام می‌شود که هشدارهای لازم برای انجام یک انتخابات سالم و شفاف در سال ۱۳۹۳ از پیش داده شده و دنیا منتظر است که ببیند افغانستان می‌تواند روی پای خود بایستد و مشکلاتِ خود را حل کند.

آیندة سیاسی و امنیتی افغانستان درست به انتخابات سال ۱۳۹۳ گره خورده است. این انتخابات در شرایط خاصی برگزار می‌شود و همین شرایط ویژه سبب شده است که این انتخابات را نسبت به دو انتخاباتِ گذشته کاملاً متفاوت نشان دهد. جامعة جهانی که در حال ترک افغانستان است، به این باور رسیده که انتخابات آیندة ریاست‌جمهوری، در حفظ ثبات و امنیت کشور نقش حیاتی دارد. جامعة جهانی به طور واضح به این نتیجه رسیده که اگر در سال ۱۳۹۳ افغانستان شاهد برگزاری انتخاباتی سالم و عادلانه باشد،

این کشور از فرو رفتن در پرتگاه یک بحرانِ کلان نجات خواهد یافت، و اما اگر انتخابات با سرنوشت دو انتخابات پیشین رو‌به‌رو شود، هر اتفاق ناگواری ممکن است در کشور رخ دهد. از جنگ‌های داخلی گرفته، تا مشروعیت‌زدایی از قدرت و حتا فروپاشی نظام کنونی.هرچند جامعة جهانی با امضای توافق‌نامه‌های متعدد، از احتمال برگشتن افغانستان به گذشتة تاریک به میزان قابل توجهی جلوگیری کرده است؛ ولی بازهم باید نسبت به آینده از حالا به‌صورت عقلانی اندیشید و از بروز مواردِ بالا پیش‌گیری کرد. چرا که اگر جلو برگزاری انتخابات شفاف، عادلانه و سالم در کشور گرفته شود، بدون شک افغانستان وارد شرایط بسیار دشوار و غیر قابل پیش‌بینی خواهد شد. این موضوع از چشم هیچ کسی پنهان نیست و همه به خوبی می‌دانند و حس کرده‌اند که آیندة سیاسی و امنیتی کشور در گروِ این انتخابات است.

اما از جانب دیگر، چنین به نظر می‌رسد که آقای کرزی هم به انتخاباتِ آینده به اندازة کافی دل بسته است. هرچند از منظر قانونی، او حق ندارد که در انتخابات شرکت ورزد؛ ولی سخت علاقه‌مند است که در کرسی ریاست‌جمهوری پس از خود کسی را ببیند که یا یکی از اعضای خانواده‌اش باشد و یا از افرادی وابسته به او. این موضوع را برادرش محمود کرزی به گونة آشکار آفتابی کرد و گفت که در صورت شرکت قیوم کرزی، برادر ارشد رییس‌جمهوری، در انتخابات آینده از او حمایت خواهد کرد. محمود کرزی این سخنان را پس از آن مطرح کرد که عطایِ تابعیت امریکایی خود را به لقایِ آن بخشید و گفت که می‌خواهد در سیاست کشور نقش بارزتری داشته باشد.
البته گذشتن از تابعیت امریکایی، بدون پیوند به تنش‌های تازة ارگ ریاست‌جمهوری با امریکایی‌ها نیست؛ ولی در ضمن پیام دیگری هم دارد و آن این‌که: آقای کرزی می‌خواهد تمام پل‌های پشت سرش را خراب کند و به امریکایی‌ها نشان دهد که او بیدی نیست که به بادهای انتقادِ آن‌ها بلرزد.

می‌گویند آقای کرزی در سفر اخیرِ خود به امریکا، گفت‌وگوهای پرتنشی را با مقام‌های آن کشور و از جمله باراک اوباما داشته است؛ گفت‌وگوهایی که حالا مشخص می‌شود ریشه در مسایل شخصیِ او داشته‌اند. برخی منابع گفته‌اند که امریکا از آقای کرزی خواسته که در انتخابات آینده از نفوذ خود استفاده نکند و بگذارد که انتخابات ریاست‌جمهوری در فضای سالم و قانونی برگزار شود. یکی از شراط برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه، به گفتة این منابع، عدم شرکت اعضای خانوادة آقای کرزی در انتخابات آینده است. ولی آن‌گونه که وضعیت نشان می‌دهد، آقای کرزی به‌ساده‌گی نمی‌خواهد کاخ ریاست‌جمهوری را ترک کند؛ حتا اگر به افزایش بحران و تنش‌های داخلی در کشور بیانجامد.

افغانستان در حال حاضر شرایط سختی را تجربه می‌کند و بدون شک این شرایط در سال‌های بعد، سخت‌تر از این‌هم خواهد شد. به اعتقاد بسیاری از آگاهان، اگر در افغانستان انتخاباتی سالم برگزار شود، از بسیاری مشکلات که احتمال بروز آن‌ها زیاد است، پیش‌گیری خواهد شد. به باور این آگاهان، در حال حاضر در افغانستان بحران مشروعیت قدرت سیاسی در حال شکل‌گیری است و این موضوع سبب می‌شود که مردم از مشارکت در حیات سیاسی، کاملاً دست بردارند و دیگر در کنار نظام نباشند. این خطر را جامعة جهانی به خوبی دریافته و به همین دلیل بر انتخاباتی عادلانه و شفاف در کشور تأکید می‌ورزد.

دغدغة جامعة جهانی، یک دغدغة واهی و بی‌اساس نیست؛ بل کشورهای مختلفی که در بیش از یک دهه در افغانستان حضور نظامی داشته‌اند، دستاوردهای این سال‌ها را بسیار شکننده می‌بینند و به این نتیجة منطقی دست یافته‌اند که یکی از راه‌های بیرون‌رفت از بحران در کشور، برگزاری انتخابات سالم است.

اما آن‌چه گفته شد، کل واقعیت نیست. آقای کرزی گزینة دیگری هم برای ادامة قدرت خود در نظر دارد و آن برگزاری لویه جرگة سنتی و عدم برگزاری انتخابات است. همین حالا برخی نشانه‌های چنین تصمیمی را می‌توان در شرایط نابه‌سامان کشور شاهد بود. افزایش ناامنی‌ها، مهم‌ترین عامل و دستاویز برای عدم برگزاریِ انتخابات در کشور می‌باشد.

بر اساس یافته‌های برخی نهادهای بین‌المللی، نسبت به سال گذشته، تلفات سربازان ارتش و پولیس در نبرد با شورشیان دو برابر شده است. این یافته‌ها هم‌چنین نشان می‌دهند که بیرون شدن سربازان خارجی از مناطق روستایی و دورافتاده، احتمال سقوط این مناطق را به‌دست شورشیان افزایش می‌دهد. این مسایل در حالی مطرح می‌شوند که مقام‌های کشور تأکید دارند که پس از سال ۱۳۹۳، هیچ خطری افغانستان را تهدید نمی‌کند و اوضاع تحت کنترول خواهد بود. بی‌اساس بودنِ این امید دادن‌ها را می‌توان درک کرد؛ چون آقای کرزی عملاً می‌خواهد کشور وارد چرخة تازه‌یی از ناامنی‌ها و حتا جنگ‌های گستردة داخلی شود.

منبع : روزنامه ماندگار

فراخوان فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان از کافه مردم کشور در رابطه با توزیع تذکره الکترونیکی با ثبت ملیت افغان = پشتون

هویت، تاريخ، فرهنگ و زبان

توزیع تذکرۀ تابعیت الکترونیکی با تحمیل ملیت "افغان = پشتون" برای اقوام غیر پشتون یا تدوام نیرنگ های پشتونیزه کردن کشور کثیرالملیة سرزمین افغانستان در گذشته و امروز، آن حقیقت مسلمی است که تاریخ این سرزمین بر بنای موجودیت آن شکل گیری نموده وهیچ کسی به هیچ عنوانی نمیتواند ازآن انکار نماید، مگر کوردلان وارونه نگری که همه چیز را از دریچۀ منافع خود نگاه نموده و مفهوم حاکمیت انحصاری قبایل منسوب به افغان = پشتون را طی سده های اخیر، خواهان تحکیم و مشروعییت بخشی، از طریق تعمیم جبری و غیر منطقی هویت «افغان» برای همه و امحای غیر مستقیم ترکیب چندین ملیتی کشور ما میباشند.

هرچندی که تلاش های تعمیل این سیاست در گذشته ها ازهرطریقی که صورت گرفته، معروض به ناکامی و یکی از عوامل اساسی ترویج بلا انتهای نفاق و تفرقه در بین باشندگان مجموعی این سرزمین بوده است، ولی هژمونیسم قبیله پرست افغانستان که اوج رشد ذهنی ایشان، تا به امروز هم از حد خود برتر بینی وعظمت طلبی های کاذب، بر بنیاد تصورات قرون وسطایی، بالاتر نمی رود، و ازهیچ درس آموزندۀ روزگار، هیچ چیزی را که ضرورت زندگی باهمی مجموع باشندگان این کشورنیازمند آن میباشد نمیآموزند، همواره و به اشکال مختلفی تلاش نموده و مینمایند که با استفادۀ سوء از نام افغانستان که یک نام تحمیل شدۀ استعماری توسط انگلیسها، در زمان زمامداری شاه شجاع ابدالی برای کشور ما میباشد، هویت نژاد پرستانه وعظمت طلبانۀ افغان = پشتون را برای مجموع باشندگان این سرزمین تعمیم، و از این طریق موجودیت اقوام و ملیت های دیگر را محکوم به نابودی نموده، یا حداقل درحد اقلیت های کوچک و غیر قابل محاسبه در معادلات روزمرۀ سیاسی و اجتماعی کشور تقلیل دهند.

ظاهراً تا به امروز قبیله پرستان حاکم در کشور، آنچه را که در آرزوی آن بودند، بصورت نسبی دراحصائیه دهی های خود به ملل متحد و دیگر منابع بین المللی که هیچ منبعی بجز از ارقام و احصائیه های ترتیب شده از جانب وزارت داخلۀ دولت های قبایلی دراختیارایشان نبود بدست آورده وتا مدتها جامعۀ جهانی را با معلوماتهای جعلی اکثریت بودن افغانها = پشتونها درین کشور، بر اساس آنچه در اثنای توزیع تذکرۀ نفوس، در گذشته ها جبراً انجام داده بودند و اکثریت افراد وابسته به غیر پشتون ها را بدون در نظر داشت رأی و ارادۀ آنها، در ستون ملیت ویا قوم افغان = پشتون وانمود مینمودند، فریب دادند. ولی در عمل افراد هیچ قومی از اقوام اوزبیک، ایماق، بلوچ، تاجیک، تورکمن، تاتار، هزاره، ، پشه یی، نورستانی، قزلباش، قرقز، عرب وغیره در قلمرو افغانستان امروزی، آگاهانه خود را افغان = پشتون بحساب نیاورده و هر یکی از آن واحد های اتنیکی بصورت طبیعی و انسانی تلاش نمودند که از هویت حقیقی و طبیعی خود در برابر این هجوم غیر انسانی دولت های قبایلی دفاع، و در برابر انواع دسایس منجمله افغان = پشتون سازی مقاومت نمایند.

در نتیجه تعمیل دنباله دار سیاست پشتونیزه نمودن کشور با شراکت دلالان سیاسی معامله گر و عناصر مزدور، چاپلوس و مقام پرست از اقوام دیگر کشور، با سو استفاده از نام افغانستان، نه تنها هیچ حاصلی به نفع اهداف و برنامه های پشتونسالاران ببار نیاورد، بلکه تخم نفاق وعدم اعتماد عمیقی را در بین باشندگان مجموعی این سرزمین بذر نمود که ریشۀ اساسی بزرگترین بدبختی ها تا به امروز هم از سرچشمۀ آن آب میخورد.

در شرایط دشوار و پیچیدۀ امروزی کشور نیز، پشتونسالاران مدرن یکبار دیگر با استفاده از همان سلاح کهن و شیوه های جدید، و بکارگیری خائینانۀ آن اختیارات دولتی مملکت که در قبضۀ خود دارند، در جهت استحالۀ هویت حقیقی افراد و گروه های وابسته به اقوام و ملیت های مختلف این کشور محیلانه وبی شرمانه وارد صحنۀ کار و زار گردیده و بازی اغوا گرانۀ ناکام، در تاریخ این سرزمین را، با تهیه وتوزیع کارت های الکترونیکی تابعییت راه اندازی نموده اند، ولی حقیقت این است که این نیرنگ ها دیگر کهنه شده و مردم متعلق به اقوام و ملیت های مختلف این سرزمین که از عمق بلا های مهیب تری، در دوره های گذشته زمامداری قبیله سالاران، در نبود کوچکترین امکانات دفاعی از حق و حقوق انسانی خویش، توانسته اند پاسدار بقای هویت های متعلق بخویش باشند. در امروز و فردا که شرایط جامعه از بیخ و بن تغییر خورده، و سیل توفندۀ زمان مهر جبری تحول و تغییر را با وجود مقاومت های مذبوحانۀ قبیله سالاران وارد عرصه های مختلف زندگی مردم نموده است، تحقق این آرزوی باطل محافل حاکمۀ شئونیستی بکلی محال است.

بدبختانه تا جاییکه حقایق جاری نشان میدهد، قبیله سالاران امروزی کشور ما نیز همانند اسلاف خویش خواهان ادامه همان سیاست های کهن با ترفند های جدید بوده و از آموزه های تلخ روزگار هیچ تجربۀ مثبتی را خواهان آموختن نمیباشند.

هر انسان با بصیرتی درین کشور بخوبی میداند که مشکل اساسی دیروز، امروز و فردای این سرزمین مرتبط با اکثریت یا اقلیت بودن پشتون، تاجیک، هزاره، ازبیک، تورکمن نورستانی، بلوچ، پشه ای، هندو، سیکهه وغیره نبوده، بلکه درنبود یک سیاست ملی و انسانی دولت ها، در جهت حفظ حق خود بودن و باهم بودن عادلانه و دور از برتری طلبی های مجموع باشندگان این کشور در کنار همدیگر نهفته است که اگر در گذشته عدم رعایت آگاهانه و پلان شدۀ چنین سیاست حیاتی از جانب دولتها، باعث خلق شدن این همه بدبختی و نفاق در بین باشندگان این کشور گردید، در آینده مسلماً عواقب بدتر ازین را هم که غیر قابل پیش بینی و تا سرحد ازهم پاشیدن این سرزمین به مثابه یک دولت، ممکن است انکشاف نماید، از نظر دور نباید داشت که رسیدن کار بدان مرحله خود فاجعۀ عظیم ومسئولیت آن هم بدوش قبیله سالاران حاکم در کشور خواهد بود.

بناءً مسألۀ چاپ و توزیع کارت های جدید تابعیت الکترونیکی با ثبت هویت تقلبی "افغان = پشتون" برای اقوام غیرپشتون، واضحاً ادامۀ همان تلاشهای گذشته با بکارگیری شیوه های مدرن و تکامل یافته ترآن است که مسلماً این هموطنان عظمت طلب و انحصار گر ما میخواهند، آنچه را که طی سالیان متمادی با استفاده از زور، تهدید، تاریخ سازی های جعلی، فریب دادن مردم ساده و بیسواد در اثنای توزیع تذکرۀ تابعییت، راه اندازی جنگ ها، پاک سازی های قومی وهزاران حیلۀ دیگر موفق به تحقق آن نگردیدند، اکنون با بکارگیری سلاح مدرن و استفادۀ سوء از نام تخنیک الکترونیک بر آورده سازند.

فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان در حالیکه از مشاهدۀ تداوم این گونه سیاست بازی های مزورانه و عوامفریبانه وغیر انسانی درین شرایط دشوار تاریخی، به شدت متأسف بوده و حاصل آنرا به نفع هیچ یکی از اقوام و ملیت های کشور ما نمیداند، از مردم سراسر کشور صمیمانه تقاضا بعمل میآورد که برعلیه این اقدام نفاق افگنانه و انگریزی با تمام توان خود مقاومت نموده و از عملی شدن توزیع این کارت های تحمیق و تزویر، به هروسیلۀ که میتوانند جلو گیری نمایند. دعوت جدی ما از کافۀ هموطنان عزیز، بدون در نظر داشت تعلقات قومی، ملیتی، زبانی، دینی و مذهبی ایشان این است که، از گرفتن این کارت های سرکوب کننده هویت اقوام خودداری نموده و بدینترتیب همبستگی خود را با مبارزات دادخواهانۀ اقوام و ملیت های مختلف کشور در جهت پاسداری از هویت حقیقی ایشان در عمل تبارز بدهند.

بگذارید در وطن مشترک ما هریک از اقوام و ملیت های اوزبیک، ایماق، بلوچ، پشتون، تاجیک، تورکمن، تاتار، هزاره هندو، نورستانی، سیکهه، پشه ای، قزلباش، قرقز، پامیری وغیره با حفظ هویت حقیقی و تاریخی خود، شهروند متساوی الحقوق این کشور و هموطن همدیگر، به دور از هر نوع نابرابری ها بحساب آیند، تاخود بودن را در باهم بودن عادلانه تجربه، و مفهوم حقیقی زندگی را منحیث انسانهای متساوی الحقوق، در خانۀ مشترک از آن خود سازند.

با آرزوی درک وعملی ساختن این خواست و آرزوی انسانی از جانب همه افراد وطن

فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان

متن سخنرانی داکتر عنایت الله بابر فرهمند در جلسه عمومی مجلس نماینده گان

بسم الله الرحمن الرحیم

به اجازه جناب رئیس، هئیت اداری، مهمان و همکاران عزیز!

دو تن از وزرای که امروز در مجلس استماعیه حضور یافتند خوشبختانه در ساحه مسئولیت ایشان ولایت ما نسبت به سایر ولایات کشور پیشقدمتر میباشد. اما با وجود آن بعضی مشکلات کوچک ولی نهایت جدی در ساحه صحت و معارف در ولایت جوزجان به مشاهده میرسد که ذیلآ به عرض شما رسانیده و خواهان توجه جدی شما استم.

در ساحه صحت:

• هرچند ولایت جوزجان از نظر عرضه خدمات صحی در سطح نسبتآ بهتری قرار دارد. اما کلینیک های ولسوالی ها که اکثرآ توسط موسسات غیر دولتی اداره میگردد در بعضی موارد خود مشکل ساز بوده. بطور مثال دیر رسیدن معاش ماهوار داکتران کلینیک هاست. امتیازات داکتران به وقت و زمان تعین شده اش پرداخته نمیشود. از اینرو بیشتر داکتران مجبور به استعفا گردیده و الی استخدام داکتران دیگر کلینیک ها برای مدت طولانی بدون داکتر باقی میماند. بنآ از وزیر صاحب صحت خواهشمندم که در قسمت نظارت بیشتر موسسات غیر دولتی توجه جدی نموده و مشکلات داکتران را از این ناحیه مرفوع بسازند.
در این اواخر ریاست صحت عامه ولایت جوزجان توسط سرپرست اداره میگردد. امیدوار استم که هرچه زودتر پست ریاست به رقابت آزاد گذاشته شود و از این طریق شخص مناسب و مستعد در آن پست استخدام گردد تا خلای در کاری بوجود نیاید.

در بخش معارف:

جناب وزیر! بنده مشکلات معارف ولایت جوزجان را به دو بخش، یعنی بخش ولایت شمول و منطقوی تقسیم مینمایم.

• ولایت جوزجان از نظر وضعیت اقلیمی در قطار ولایات گرم سیر کشور قرار میگیرد که شدت گرما نسبت به موسوم سردی بیشتر میباشد. اما وزارت معارف افغانستان این ولایت را در جمع ولایات سردسیر قرار داده و تعطیلات مکاتب را بیشتر به فصل زمستان اختصاص داده است که در موسوم تابستان شاگردان و استادان مکاتب صرف 15 روز رخصتی دارند. با درنظرداشت کمبود صنوف درسی در مکاتب مرکز و ولسوالی ها تدریس در زیر خیمه ها در این فصل گرمای که اکثرآ بیشتر از چهل درجه سانتی گریت میباشد نهایت مشکل است. در اکثر موارد باعث ضعف و بیحالی شاگردان در جریان تدریس میگردد. در حالیکه تعطیلات زمستانی شاگردان تقریبآ سه ماه را در بر میگرد. بنآ خواهشمندم در این مورد تصمیم لازم اتخاذ نموده و سیستم درسی ولایت جوزجان را از سردسیر به گرمسیر تبدیل نمایید. زیرا گرم کردن صنوف درسی با استفاده از گاز طبیعی موجوده و مواد سوختی دیگر آسانتر از سرد ساختن خیمه های زیر آفتاب داغ میباشد.
• یکی از مشکلات عمدۀ که سال جاری باعث نگرانی شدید شاگردان و اولیای ایشان گردید سم پاشی در مکاتب دخترانه بود که صدها تن از شاگردان طبقه اناث در این حادثات مسموم گردید. متآسفانه نیروهای امنیتی ما بخاطر جلوگیری و ردیابی عاملین این حادثه هیچ کاری انجام داده نتوانستند. بنآ از شما تقاضا مینماییم، بخاطر جلوگیری از تکرار چنین واقعات به ریاست معارف جوزجان هدایات لازم سپرده و در صورت ضرورت بخاطر حفاظت از مکاتب دخترانه از شوراهای محلی استفاده صورت بگیرد.
• امتحانات استادان و بخصوص مدیریت های مکاتب در ولایت جوزجان کاملآ غیر شفاف میباشد. بطور عموم پست های متذکره در میان مقامات ولایتی تقسیم میگردد. هیچگاه افراد بی واسطه به پست مورد نظرش کامیاب نمیگردد. تقاضا مینماییم در صورت امکان امتحانات رقابتی از طرف هئیت با صلاحیت وزارت راه اندازی گردیده و امتحانات نیز در مرکز تهیه گردد. در غیر آن صورت در تمامی امتحانات معارف جوزجان هئیت با صلاحیت وزارت معارف حضور داشته و جریان امتحانات شدیدآ نظارت گرد.

مشکلات منطقه وی معارف جوزجان:

• سویه درسی در مرکز و ولسوالی های ولایت جوزجان کلآ متفاوت میباشد. در مکاتب ولسوالی های دور دست ولایت جوزجان معلمان مسلکی وجود ندارد. بطور مثال در ولسوالی قرقین و خماب دو لیسۀ ذکور و اناث است که تعمیر های آن به کمک کشور دوست ترکیه به شکل استندرد و معیاری ساخته شده، اما از نگاه محتوا صفر میباشد. در دو لیسۀ ولسوالی قرقین که بیشتر از 30 استاد تدریس مینماید تنها دو تن آنها فوق بکلوریا میباشد باقیمانده فارغین صنوف ششم الی نهم است. مضامین اصلی مکاتب مانند ساینس، علوم طبیعی و علوم اجتماعی توسط ملا های مساجد تدریس میگردد. در چندین دوره امتحان کانکور حتی یک شاگرد هم از آن ولسوالی ها به تحصیلات عالی راه نیافته است. این خود نشان دهندۀ چگونه گی سویۀ درسی در آن ولسوالی ها میباشد. دوام این وضعیت مناطق دور دست کشور را برای ابد بدون کدر و بدون خدمتگاران واقعی باقی خواهد ماند.
• با وجود اینکه ده سال قبل معاش منطقوی در قانون معارف و خدمات ملکی درج گردیده، اما هیچگاه بخاطر بلند بردن سطح تعلیم و تربیۀ مناطق دور دست کشور به استادان پرداخته نشده است. این یک مشکل مملکت شمول است. از همین سبب است که اشخاص تحصیل کرده در ولسوالی ها ایفای وظیفه نمینماید. تمامی تحصیل کرده ها در مرکز شهرها تراکم کرده ولی ولسوالی ها فاقد افراد با سواد میباشد. این مشکل با گذشت هر روز افزایش یافته تعداد تحصیل کرده های بیکار را در مراکز شهرها بیشتر میسازد.


قابل توجه مؤکلین:

در هفته های آینده سایر وزرای کابینه جهت استماع گزارشات ولایتی به مجلس عمومی فراخوانده میشوند. هرچند بعضی از مشکلات عمدۀ که در جریان سفر رخصتی ها متوجه شدم ویا از مؤکلین دریافت نموده بودم، با خود دارم. با وجود آن هم از باشنده گان محترم ولایت جوزجان، بخصوص جوانان که به صفحه فیس بوک دست رسی دارند خواهشمندم مشکلات و نواقص که در سکتورهای مختلف این ولایت به مشاهده میرسد با اسناد و مدارک موثق به دست رس بنده قرار بدهند. تا باشد برای رفع آن اقدام لازم نموده و پیشنهادات و انتقادات مردم را به سمع وزرای مربوطه برسانیم. وزارتخانه های که در هفته های آینده به جلسه استماعیه دعوت میگردند قرار ذیل اند:

• وزارت خارجه، وزارت داخله، وزارت دفاع، وزارت مالیه، وزارت اقتصاد، وزارت تجارت، وزارت فواید عامه، وزارت ترانسپورت، وزارت شهرسازی، وزارت انکشاف دهات، وزارت زراعت، وزارت معدن، وزارت عدلیه، وزارت مهاجرین، وزارت مبارزه با مواد مخدر، وزارت آب و برق، وزارت تحصیلات عالی، وزارت اطلاعات و فرهنگ، وزارت مخابرات، وزارت امور زنان، وزارت حج و اوقاف، وزارت اقوام - قبایل و وزارت دولت در امور پارلمانی.

بازآفرینی مقوله عدالت انتقالی؛ تیر درشت نهادهای مدنی به سوی رهبران جبهه ملی

دقیقاً یک روز پس از برگزاری نشست رهبران جبهه ملی با محوریت عطامحمد نور؛ والی بلخ در شهر مزارشریف، یک نهاد مدنی به حمایت چندین نهاد خارجی و داخلی دیگر همایشی را تحت عنوان «صندوق قربانیان جنگ» در کابل برگزار کردند که در آن عکس، لباس، لوازم شخصی قربانیان جنگ و بخش های از خاطرات مکتوب آنان به نمایش گذاشته شده بود.

^{در این نمایشگاه، زنانی حضور داشتند که ظاهراً بازماندگان قربانیان جنگ عنوان می شدند. آنان با آه و ناله و فریاد تاکید داشتند که دیگر به دهه خشونت برنمی گردند و باید «قاتلان» بستگان شان به پنجه قانون سپرده شوند. از سویی هم، حمایت و سخنرانی شماری از رییسان نهادهای مدنی و حقوق بشری نشان می دهد که این همایش بیشتر بار سیاسی دارد تا بازگویی تلخی ها و مرارت های جنگ های گذشته کشور.}زیاد بعید نیست که نهادهای برگزار کننده این مراسم، خواسته و یا ناخواسته به مصاف رهبران جبهه ملی و استاد عطا رفته اند؛ آنانی که سال های در جبهه های جهاد و مقاومت علیه شوروی پیشین و طالبان جنگیده اند و حالا به قتل و کشتار مردم بیگناه افغانستان متهم هستند. این نهادها، شاید متوجه این مساله نشده اند و به اصطلاح «با دم شیر بازی کرده اند.»
در آستانه برگزاری انتخابات و تلاش رهبران جبهه ملی برای بسیج سازی مردم افغانستان، بازگو کردن همایش خاطرات جنگ، یک برنامه از پیش تنظیم شده به نظر می رسد که شماری از حلقات آن را آگاهانه راه اندازی کرده اند. این همایش، دست کم، بحث هایی را در برخی محافل سیاسی و رسانه های اجتماعی تازه خواهد کرد که عاملان جنگ های سه دهه اخیر چه کسانی بوده اند و حالا چه می کنند؟!
بدون شک، برگزاری چنین همایش هایی، خاطرات تلخ جنگ را زنده خواهد کرد و چهره کسانی که در جنگ ها حضور داشتند از پیش چشم مردم یک به یک عبور خواهد کرد. این مساله به هیمنه رهبران جبهه ملی که بیشتر آنان به اضافه استاد عطا در جنگ های گذشته حضور و سهم فعال داشته اند، آسیب خواهد زد.
پای رهبران جبهه ملی + استاد عطا همه روزه به تله می افتند و از هر سوراخ گزیده می شوند؛ اما به نظر می رسد، این بار به صورت آرام و هدفمندانه تر بدون هیچ برچسپی از سوی حکومت، بیشتر رهبران جبهه ملی هدف تیر نهادهای برگزار کننده «صندوق قربانیان جنگ» قرار گرفته اند. این تیر زنگ «عدالت انتقالی» را بار دیگر به صدا درخواهد آورد و چه بخواهیم و چه نخواهیم، پای رهبران جهاد و مقاومت را به این منگنه خواهد کشاند.

بی بی سی آخرین تلاش خود را برای ایجاد نفاق میان اقوام و مذاهب انجام داد

آنگونه که همه دوستان آگاه اند سایت بی بی سی با نشر گزارشی مغرضانه از یک مقاله یی که به قلم امرالله صالح عضو ارشد جبهه ملی نوشته شده بود، آخرین تلاش خود را انجام داد تا میان سران گروه های سیاسی در افغانستان شگاف ایجاد کند.

بی بی سی آخرین تلاش خود را برای ایجاد نفاق میان اقوام و مذاهب انجام داد و تمام معیارها را شکست.
این حرکت بی بی سی نشان داد که گروه های کلان در بیرون از مرزهای افغانستان در تلاش فروپاشی جبهه ملی که یگانه امید ملت افغانستان میباشند.

با این حال حاجی محمد محقق عضو دیگر جبهه ملی و رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان بر اساس فشارهای مردمی و مسئولیتی که نسبت به یک بخش بزرگی از مردم افغانستان احساس میکند نسبت به اظهارات، واکنش نشان داد و شماری به این باور بودند که ائتلاف بزرگ جبهه ملی از هم پاشیده است.

خوشبختانه، امروز شورای رهبری جبهه ملی افغانستان این سوء تفاهم را رفع کرده و سران جبهه ملی هریک احمد ضیاء مسعود، حاجی محمد محقق و امرالله صالح به دعوت استاد عطامحمد نور والی بلخ عازم آن ولایت شدند.

قرار است جلسه ی با حضور احمد ضیاء مسعود رییس جبهه ملی، ژنرال عبدالرشید دوستم، حاجی محمد محقق ، امرالله صالح از اعضای شورای رهبری جبهه ملی و استاد عطامحمد نور برگذار شود. گفته میشود که در این مجلس در باره ی اوضاع جاری کشور، انتخابات آینده و دیگر موارد جاری صحبت شود.

گزینه‌های فاجعه‌بارِ آقای کرزی برای ادامة قدرت

اعلام تصمیم کمیسیون انتخابات مبنی بر استفاده از کارت‌های قبلی در انتخابات آیندة ریاست‌جمهوری، با واکنش تند احزاب سیاسی، نهادهای جامعة مدنی و سازمان‌های اجتماعی روبه‌رو شده است. این تصمیم که به گفتة این نهادها عملاً از سوی حکومت گرفته شده، انتخابات آیندة کشور را با چالش‌های بزرگی روبه‌رو می‌کند و به خلق بحران خطرناکی در کشور منجر خواهد شد؛ بحرانی که به باور آگاهان سیاسی، نتایج فاجعه‌باری برای کشور در پی خواهد داشت.

این تصمیم، درست زمانی اعلام می‌شود که هشدارهای لازم برای انجام یک انتخابات سالم و شفاف در سال ۱۳۹۳ از پیش داده شده و دنیا منتظر است که ببیند افغانستان می‌تواند روی پای خود بایستد و مشکلاتِ خود را حل کند.

آیندة سیاسی و امنیتی افغانستان درست به انتخابات سال ۱۳۹۳ گره خورده است. این انتخابات در شرایط خاصی برگزار می‌شود و همین شرایط ویژه سبب شده است که این انتخابات را نسبت به دو انتخاباتِ گذشته کاملاً متفاوت نشان دهد. جامعة جهانی که در حال ترک افغانستان است، به این باور رسیده که انتخابات آیندة ریاست‌جمهوری، در حفظ ثبات و امنیت کشور نقش حیاتی دارد. جامعة جهانی به طور واضح به این نتیجه رسیده که اگر در سال ۱۳۹۳ افغانستان شاهد برگزاری انتخاباتی سالم و عادلانه باشد،

این کشور از فرو رفتن در پرتگاه یک بحرانِ کلان نجات خواهد یافت، و اما اگر انتخابات با سرنوشت دو انتخابات پیشین رو‌به‌رو شود، هر اتفاق ناگواری ممکن است در کشور رخ دهد. از جنگ‌های داخلی گرفته، تا مشروعیت‌زدایی از قدرت و حتا فروپاشی نظام کنونی.هرچند جامعة جهانی با امضای توافق‌نامه‌های متعدد، از احتمال برگشتن افغانستان به گذشتة تاریک به میزان قابل توجهی جلوگیری کرده است؛ ولی بازهم باید نسبت به آینده از حالا به‌صورت عقلانی اندیشید و از بروز مواردِ بالا پیش‌گیری کرد. چرا که اگر جلو برگزاری انتخابات شفاف، عادلانه و سالم در کشور گرفته شود، بدون شک افغانستان وارد شرایط بسیار دشوار و غیر قابل پیش‌بینی خواهد شد. این موضوع از چشم هیچ کسی پنهان نیست و همه به خوبی می‌دانند و حس کرده‌اند که آیندة سیاسی و امنیتی کشور در گروِ این انتخابات است.

اما از جانب دیگر، چنین به نظر می‌رسد که آقای کرزی هم به انتخاباتِ آینده به اندازة کافی دل بسته است. هرچند از منظر قانونی، او حق ندارد که در انتخابات شرکت ورزد؛ ولی سخت علاقه‌مند است که در کرسی ریاست‌جمهوری پس از خود کسی را ببیند که یا یکی از اعضای خانواده‌اش باشد و یا از افرادی وابسته به او. این موضوع را برادرش محمود کرزی به گونة آشکار آفتابی کرد و گفت که در صورت شرکت قیوم کرزی، برادر ارشد رییس‌جمهوری، در انتخابات آینده از او حمایت خواهد کرد. محمود کرزی این سخنان را پس از آن مطرح کرد که عطایِ تابعیت امریکایی خود را به لقایِ آن بخشید و گفت که می‌خواهد در سیاست کشور نقش بارزتری داشته باشد.
البته گذشتن از تابعیت امریکایی، بدون پیوند به تنش‌های تازة ارگ ریاست‌جمهوری با امریکایی‌ها نیست؛ ولی در ضمن پیام دیگری هم دارد و آن این‌که: آقای کرزی می‌خواهد تمام پل‌های پشت سرش را خراب کند و به امریکایی‌ها نشان دهد که او بیدی نیست که به بادهای انتقادِ آن‌ها بلرزد.

می‌گویند آقای کرزی در سفر اخیرِ خود به امریکا، گفت‌وگوهای پرتنشی را با مقام‌های آن کشور و از جمله باراک اوباما داشته است؛ گفت‌وگوهایی که حالا مشخص می‌شود ریشه در مسایل شخصیِ او داشته‌اند. برخی منابع گفته‌اند که امریکا از آقای کرزی خواسته که در انتخابات آینده از نفوذ خود استفاده نکند و بگذارد که انتخابات ریاست‌جمهوری در فضای سالم و قانونی برگزار شود. یکی از شراط برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه، به گفتة این منابع، عدم شرکت اعضای خانوادة آقای کرزی در انتخابات آینده است. ولی آن‌گونه که وضعیت نشان می‌دهد، آقای کرزی به‌ساده‌گی نمی‌خواهد کاخ ریاست‌جمهوری را ترک کند؛ حتا اگر به افزایش بحران و تنش‌های داخلی در کشور بیانجامد.

افغانستان در حال حاضر شرایط سختی را تجربه می‌کند و بدون شک این شرایط در سال‌های بعد، سخت‌تر از این‌هم خواهد شد. به اعتقاد بسیاری از آگاهان، اگر در افغانستان انتخاباتی سالم برگزار شود، از بسیاری مشکلات که احتمال بروز آن‌ها زیاد است، پیش‌گیری خواهد شد. به باور این آگاهان، در حال حاضر در افغانستان بحران مشروعیت قدرت سیاسی در حال شکل‌گیری است و این موضوع سبب می‌شود که مردم از مشارکت در حیات سیاسی، کاملاً دست بردارند و دیگر در کنار نظام نباشند. این خطر را جامعة جهانی به خوبی دریافته و به همین دلیل بر انتخاباتی عادلانه و شفاف در کشور تأکید می‌ورزد.

دغدغة جامعة جهانی، یک دغدغة واهی و بی‌اساس نیست؛ بل کشورهای مختلفی که در بیش از یک دهه در افغانستان حضور نظامی داشته‌اند، دستاوردهای این سال‌ها را بسیار شکننده می‌بینند و به این نتیجة منطقی دست یافته‌اند که یکی از راه‌های بیرون‌رفت از بحران در کشور، برگزاری انتخابات سالم است.

اما آن‌چه گفته شد، کل واقعیت نیست. آقای کرزی گزینة دیگری هم برای ادامة قدرت خود در نظر دارد و آن برگزاری لویه جرگة سنتی و عدم برگزاری انتخابات است. همین حالا برخی نشانه‌های چنین تصمیمی را می‌توان در شرایط نابه‌سامان کشور شاهد بود. افزایش ناامنی‌ها، مهم‌ترین عامل و دستاویز برای عدم برگزاریِ انتخابات در کشور می‌باشد.

بر اساس یافته‌های برخی نهادهای بین‌المللی، نسبت به سال گذشته، تلفات سربازان ارتش و پولیس در نبرد با شورشیان دو برابر شده است. این یافته‌ها هم‌چنین نشان می‌دهند که بیرون شدن سربازان خارجی از مناطق روستایی و دورافتاده، احتمال سقوط این مناطق را به‌دست شورشیان افزایش می‌دهد. این مسایل در حالی مطرح می‌شوند که مقام‌های کشور تأکید دارند که پس از سال ۱۳۹۳، هیچ خطری افغانستان را تهدید نمی‌کند و اوضاع تحت کنترول خواهد بود. بی‌اساس بودنِ این امید دادن‌ها را می‌توان درک کرد؛ چون آقای کرزی عملاً می‌خواهد کشور وارد چرخة تازه‌یی از ناامنی‌ها و حتا جنگ‌های گستردة داخلی شود.

منبع : روزنامه ماندگار

موج دوم تهدیدها علیه جبهه ملی

حکومت افغانستان تلاش دارد هر صدای دمکراتیکی را با عناوین مختلف خاموش سازد و در این مسیر از هیچ دروغ و تهمتی فروگذار نیست. در دور نخست فعالیت های جبهه ملی که با برگزاری نشست های مردمی در ولایات شمالی که محل حضور و قدرت اجتماعی آنان بود، حکومت تلاش کرد که با ترور شخصیت ژنرال دوستم، سوء قصد نا فرجام به جان محمد محقق در بامیان و تلاش ها برای جدا کردن رئیس جبهه ملی از راس هرم جبهه، روند موفقیت جبهه را متوقف سازد.در دور جدید اقدامات سازمان یافته حکومت، اینبار رسانه های همسو تلاش دارند با طرح مسایلی دیگر با توجه به تاکتیک های جدید جبهه ملی، آنان را در معرض اتهام های جدید مانند همسویی با پاکستان و غیره قرار بدهند و همسو با آن تلاش دارند که رهبران جبهه ملی را در موضوعاتی واهی تهمت بزنندکه از آن جمله افترای نسبت دادن تقسیم عواید بندر حیرتان در شمال در سالهای 1381 و 1382 ترفندی است که بوسیله ان می خواهند رهبران جبهه ملی را تحت فشار افکار عمومی قرار دهد.

این مساله نشان می دهد که حلقه مرکزی در درون ارگ تلاش دارد جبهه را از مسیر اصولی و دموکراتیکی که قرار دارد باز دارد. جبهه ملی موفق شده است که انحصار گفتگوهای صلح را از حکومت خارج نموده و این طرح با استقبال جامعه جهانی و طرف های درگیر در مساله روبرو شده است و عملا حکومت به انزوا رانده شده و خطر خروج حکومت از گفتگوهای صلح وجود دارد. این در حالیست که اپوزیسیون بخصوص جبهه ملی در نشست های پاریس و دبی عملا چهارچوب گفتمان خود را در قالب نیروهای درون نظام به شمول حکومت، جبهه ملی و سایر گروههای اپوزیسیون و جامعه مدنی از یکسو و طالبان و حزب اسلامی به عنوان گروههای خارج از نظام در بیرون تعریف کرده است و از ارزش های مشترک ملت با قوت و صداقتی کامل و بیشتر از حکومت دفاع کرده است. با این حال حکومت که نگاهی سیاسی به پروسه صلح دارد تلاش کرد برعکس این گفتگوها را سابوتاژ نموده و از اهمیت آن بکاهد. دوم بیان مسایلی در مورد رهبران جبهه در مورد عواید سالهای 81 و 82 آنهم در این مقطع زمانی به این معنی است که حلقات سازمان یافته حکومت سعی دارند در افکار عمومی رهبران جبهه را با چالش مواجه نمایند.

این در حالیست که آیا افغانستان فقط یک بندر داشته است که در این مقطع زمانی مورد توجه قرا می گیرد ،پس بندر تورخم، اسلام قلعه، میلک و اسپین بولدک را چه کسانی هستند که هم اکنون و در وجود حکومت مرکزی ناعادلانه و غیر قانونی چپاول می کنند و چرا نامی از جناح ها و سایر اقوام دیگر برده نمیشود که سرمایه های ملت را نه تنها در آن دوره بلکه در حال حاضر که دولت مستقر داریم بر باد داده و میدهند. سوم اینکه در سالهای 81 و تا جوزای سال 82 اساسا هنوز عواید مرکزی نشده بود و ضرورت های نظامی که تاهنوز در قالب اردو مدغم نشده بودند و برخی امور ادارات نیاز به عواید بندر برای امور دولتی و عام المنفعه داشت.

با تقویت دولت و تثبیت نظام سیاسی جدید در سالهای 83 به بعد که حکومت منتخب بوجود آمد عملا این عواید به خزانه دولت واریز می شده است و این موضوعی نیست که مربوط به یک سمت خاص افغانستان باشد بنابراین تمرکز بر این مسایل چند نکته را نشان میدهد نخست اینکه حکومت می خواهد با این افتراها تمرکز افکار عمومی را از موضوع کابلبانک و فساد گسترده اطرافیان رئیس جمهور به موضوعات ناچسپ دیگر مرتبط نموده سرپوش بگذارد. دوم اینکه اساسا اتهامات در مورد این افراد در شمال وقتی ایشان به عنوان معاون رئیس جمهور در دوره انتقالی و بعد وزیر پلان بوده اند و مسئولیت مستقیم در شمال نداشته و صلاحیت این امور را هم نداشتند امری از پایه دروغ و سست است . سوم هر چه به زمان انتخابات نزدیک می شویم حکومتی که اراده برگزاری انتخابات شفاف و قانونی را ندارد تلاش می کند به هر ترتیبی رقبای قدرتمند خود را کنار بزند.

واقعا جای سوال دارد که حکومت برای 12 و 11 سال گذشته پرونده سازی می کند و لی بیشرمانه از پرونده های مهلک و مفتوح فساد خود طفره می رود. تمرکز بر بندر حیرتان دقیقا نشانه گرفتن رهبران قدرتمند شمال است که حکومت احساس می کند دیگر علاقه ای برای همسویی با حکومت فاسد کنونی ندارند. مردم افغانستان با درک واقعیت های تاریخی و سیاسی کنونی فاز دوم حملات سازمان یافته را نیز با هوشیاری دفع خواهند نمود و مسیر پر فراز و نشیب موفقیت توده های محروم در حمایت از اهداف بنیادین جبهه ملی با قوت و استواری بیشتر طی خواهد گردید.

فراخوان فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان از کافه مردم کشور در رابطه با توزیع تذکره الکترونیکی با ثبت ملیت افغان = پشتون

هویت، تاريخ، فرهنگ و زبان

توزیع تذکرۀ تابعیت الکترونیکی با تحمیل ملیت "افغان = پشتون" برای اقوام غیر پشتون یا تدوام نیرنگ های پشتونیزه کردن کشور کثیرالملیة سرزمین افغانستان در گذشته و امروز، آن حقیقت مسلمی است که تاریخ این سرزمین بر بنای موجودیت آن شکل گیری نموده وهیچ کسی به هیچ عنوانی نمیتواند ازآن انکار نماید، مگر کوردلان وارونه نگری که همه چیز را از دریچۀ منافع خود نگاه نموده و مفهوم حاکمیت انحصاری قبایل منسوب به افغان = پشتون را طی سده های اخیر، خواهان تحکیم و مشروعییت بخشی، از طریق تعمیم جبری و غیر منطقی هویت «افغان» برای همه و امحای غیر مستقیم ترکیب چندین ملیتی کشور ما میباشند.

هرچندی که تلاش های تعمیل این سیاست در گذشته ها ازهرطریقی که صورت گرفته، معروض به ناکامی و یکی از عوامل اساسی ترویج بلا انتهای نفاق و تفرقه در بین باشندگان مجموعی این سرزمین بوده است، ولی هژمونیسم قبیله پرست افغانستان که اوج رشد ذهنی ایشان، تا به امروز هم از حد خود برتر بینی وعظمت طلبی های کاذب، بر بنیاد تصورات قرون وسطایی، بالاتر نمی رود، و ازهیچ درس آموزندۀ روزگار، هیچ چیزی را که ضرورت زندگی باهمی مجموع باشندگان این کشورنیازمند آن میباشد نمیآموزند، همواره و به اشکال مختلفی تلاش نموده و مینمایند که با استفادۀ سوء از نام افغانستان که یک نام تحمیل شدۀ استعماری توسط انگلیسها، در زمان زمامداری شاه شجاع ابدالی برای کشور ما میباشد، هویت نژاد پرستانه وعظمت طلبانۀ افغان = پشتون را برای مجموع باشندگان این سرزمین تعمیم، و از این طریق موجودیت اقوام و ملیت های دیگر را محکوم به نابودی نموده، یا حداقل درحد اقلیت های کوچک و غیر قابل محاسبه در معادلات روزمرۀ سیاسی و اجتماعی کشور تقلیل دهند.

ظاهراً تا به امروز قبیله پرستان حاکم در کشور، آنچه را که در آرزوی آن بودند، بصورت نسبی دراحصائیه دهی های خود به ملل متحد و دیگر منابع بین المللی که هیچ منبعی بجز از ارقام و احصائیه های ترتیب شده از جانب وزارت داخلۀ دولت های قبایلی دراختیارایشان نبود بدست آورده وتا مدتها جامعۀ جهانی را با معلوماتهای جعلی اکثریت بودن افغانها = پشتونها درین کشور، بر اساس آنچه در اثنای توزیع تذکرۀ نفوس، در گذشته ها جبراً انجام داده بودند و اکثریت افراد وابسته به غیر پشتون ها را بدون در نظر داشت رأی و ارادۀ آنها، در ستون ملیت ویا قوم افغان = پشتون وانمود مینمودند، فریب دادند. ولی در عمل افراد هیچ قومی از اقوام اوزبیک، ایماق، بلوچ، تاجیک، تورکمن، تاتار، هزاره، ، پشه یی، نورستانی، قزلباش، قرقز، عرب وغیره در قلمرو افغانستان امروزی، آگاهانه خود را افغان = پشتون بحساب نیاورده و هر یکی از آن واحد های اتنیکی بصورت طبیعی و انسانی تلاش نمودند که از هویت حقیقی و طبیعی خود در برابر این هجوم غیر انسانی دولت های قبایلی دفاع، و در برابر انواع دسایس منجمله افغان = پشتون سازی مقاومت نمایند.

در نتیجه تعمیل دنباله دار سیاست پشتونیزه نمودن کشور با شراکت دلالان سیاسی معامله گر و عناصر مزدور، چاپلوس و مقام پرست از اقوام دیگر کشور، با سو استفاده از نام افغانستان، نه تنها هیچ حاصلی به نفع اهداف و برنامه های پشتونسالاران ببار نیاورد، بلکه تخم نفاق وعدم اعتماد عمیقی را در بین باشندگان مجموعی این سرزمین بذر نمود که ریشۀ اساسی بزرگترین بدبختی ها تا به امروز هم از سرچشمۀ آن آب میخورد.

در شرایط دشوار و پیچیدۀ امروزی کشور نیز، پشتونسالاران مدرن یکبار دیگر با استفاده از همان سلاح کهن و شیوه های جدید، و بکارگیری خائینانۀ آن اختیارات دولتی مملکت که در قبضۀ خود دارند، در جهت استحالۀ هویت حقیقی افراد و گروه های وابسته به اقوام و ملیت های مختلف این کشور محیلانه وبی شرمانه وارد صحنۀ کار و زار گردیده و بازی اغوا گرانۀ ناکام، در تاریخ این سرزمین را، با تهیه وتوزیع کارت های الکترونیکی تابعییت راه اندازی نموده اند، ولی حقیقت این است که این نیرنگ ها دیگر کهنه شده و مردم متعلق به اقوام و ملیت های مختلف این سرزمین که از عمق بلا های مهیب تری، در دوره های گذشته زمامداری قبیله سالاران، در نبود کوچکترین امکانات دفاعی از حق و حقوق انسانی خویش، توانسته اند پاسدار بقای هویت های متعلق بخویش باشند. در امروز و فردا که شرایط جامعه از بیخ و بن تغییر خورده، و سیل توفندۀ زمان مهر جبری تحول و تغییر را با وجود مقاومت های مذبوحانۀ قبیله سالاران وارد عرصه های مختلف زندگی مردم نموده است، تحقق این آرزوی باطل محافل حاکمۀ شئونیستی بکلی محال است.

بدبختانه تا جاییکه حقایق جاری نشان میدهد، قبیله سالاران امروزی کشور ما نیز همانند اسلاف خویش خواهان ادامه همان سیاست های کهن با ترفند های جدید بوده و از آموزه های تلخ روزگار هیچ تجربۀ مثبتی را خواهان آموختن نمیباشند.

هر انسان با بصیرتی درین کشور بخوبی میداند که مشکل اساسی دیروز، امروز و فردای این سرزمین مرتبط با اکثریت یا اقلیت بودن پشتون، تاجیک، هزاره، ازبیک، تورکمن نورستانی، بلوچ، پشه ای، هندو، سیکهه وغیره نبوده، بلکه درنبود یک سیاست ملی و انسانی دولت ها، در جهت حفظ حق خود بودن و باهم بودن عادلانه و دور از برتری طلبی های مجموع باشندگان این کشور در کنار همدیگر نهفته است که اگر در گذشته عدم رعایت آگاهانه و پلان شدۀ چنین سیاست حیاتی از جانب دولتها، باعث خلق شدن این همه بدبختی و نفاق در بین باشندگان این کشور گردید، در آینده مسلماً عواقب بدتر ازین را هم که غیر قابل پیش بینی و تا سرحد ازهم پاشیدن این سرزمین به مثابه یک دولت، ممکن است انکشاف نماید، از نظر دور نباید داشت که رسیدن کار بدان مرحله خود فاجعۀ عظیم ومسئولیت آن هم بدوش قبیله سالاران حاکم در کشور خواهد بود.

بناءً مسألۀ چاپ و توزیع کارت های جدید تابعیت الکترونیکی با ثبت هویت تقلبی "افغان = پشتون" برای اقوام غیرپشتون، واضحاً ادامۀ همان تلاشهای گذشته با بکارگیری شیوه های مدرن و تکامل یافته ترآن است که مسلماً این هموطنان عظمت طلب و انحصار گر ما میخواهند، آنچه را که طی سالیان متمادی با استفاده از زور، تهدید، تاریخ سازی های جعلی، فریب دادن مردم ساده و بیسواد در اثنای توزیع تذکرۀ تابعییت، راه اندازی جنگ ها، پاک سازی های قومی وهزاران حیلۀ دیگر موفق به تحقق آن نگردیدند، اکنون با بکارگیری سلاح مدرن و استفادۀ سوء از نام تخنیک الکترونیک بر آورده سازند.

فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان در حالیکه از مشاهدۀ تداوم این گونه سیاست بازی های مزورانه و عوامفریبانه وغیر انسانی درین شرایط دشوار تاریخی، به شدت متأسف بوده و حاصل آنرا به نفع هیچ یکی از اقوام و ملیت های کشور ما نمیداند، از مردم سراسر کشور صمیمانه تقاضا بعمل میآورد که برعلیه این اقدام نفاق افگنانه و انگریزی با تمام توان خود مقاومت نموده و از عملی شدن توزیع این کارت های تحمیق و تزویر، به هروسیلۀ که میتوانند جلو گیری نمایند. دعوت جدی ما از کافۀ هموطنان عزیز، بدون در نظر داشت تعلقات قومی، ملیتی، زبانی، دینی و مذهبی ایشان این است که، از گرفتن این کارت های سرکوب کننده هویت اقوام خودداری نموده و بدینترتیب همبستگی خود را با مبارزات دادخواهانۀ اقوام و ملیت های مختلف کشور در جهت پاسداری از هویت حقیقی ایشان در عمل تبارز بدهند.

بگذارید در وطن مشترک ما هریک از اقوام و ملیت های اوزبیک، ایماق، بلوچ، پشتون، تاجیک، تورکمن، تاتار، هزاره هندو، نورستانی، سیکهه، پشه ای، قزلباش، قرقز، پامیری وغیره با حفظ هویت حقیقی و تاریخی خود، شهروند متساوی الحقوق این کشور و هموطن همدیگر، به دور از هر نوع نابرابری ها بحساب آیند، تاخود بودن را در باهم بودن عادلانه تجربه، و مفهوم حقیقی زندگی را منحیث انسانهای متساوی الحقوق، در خانۀ مشترک از آن خود سازند.

با آرزوی درک وعملی ساختن این خواست و آرزوی انسانی از جانب همه افراد وطن

فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان

مأموریت فهیم و خلیلی با نا کامی پایان یافت

در یک پروگرام از پیش طراحی شده فهیم و خلیلی از کرزی دستور گرفته بودند تا با استفاده از فرصت در هفته شهید و روزشهادت احمد شاه مسعود ، میان اقوام هزاره و تاجیک تفرقه ایجاد کنند.

حامد کرزی فکر میکرد که با ایجاد تفرقه میان هزاره ها و تاجیک ها ، احمد ضیاء مسعود و حاجی محقق با هم درگیر میشوند و این درگیری باعث انشعاب یک از آنها از جبهه ملی میشود.

حاجی نثارالدین بریالی مشهور به حاجی بری مرده فروش که فعلن سمت ریاست شورای ولایتی کابل را دارد و چندین بار به اتهام آدم ربایی به زندان رفته است ، از طرف مارشال فهیم ماموریت گرفته بود تا در آن روز با استفاده از یک گروه اوباش ها دست به اذیت و آزار مردم غرب کابل زده تا آنها برخیزند و شعارهای ضد مسعود و تاجیک دهند.

در عین حال یک گروه پانزده نفری دیگر به رهبری فردی بنام محمدی از طرف خلیلی موظف شده بودند که با استفاده از سه موتر سراجه در غرب کابل علیه تاجیک ها تبلیغ کنند و در هر محل به هزاره ها رهنمود میکردند که اجازه ندهید که طرفداران مسعود به اینجا بیایند و بالای مردم ما (هزاره ها ) کاکه گی کنند.

در نیمه های روز یکشنبه گروهی که توسط حاجی بری تنظیم شده بود مجهز با سلاح هایی از نوع کلاشینکوف و پیکا به پل سوخته آمده و دست به جنایت میزنند که این باعث تشنج شد.

عاملین از محل فرار کردند ؛ اما گروه موظف شده توسط کریم خلیلی با سر دادن شعارهای (مرگ به شورای نظار و مرگ به جمعیت ) مردم را احساساتی ساخته که این عملکرد افراد موظف شده توسط خلیلی آتش را گرم ساخت و در نتیجه آن چند تن از هموطنان عزیز ما جان های عزیزشان را از دست دادند.

احمد ضیاء مسعود و محمد محقق نسبت به این حادثه با خونسردی برخورد کرده و مردم را به آرامش فراخواندند ، رییس جبهه ملی در نامه یی به رسانه ها خواهان آرامش مردم و برخورد جدی علیه عاملین این رویداد شد، همچنان محمد محقق عضو دیگر جبهه در میان معترضین رفت و از آنها خواست که نباید آله دست دشمنان قرار گیرند.

تلاش های سران جبهه ملی که در واقع دام برای بلعیدن آنها گذاشته شده بود ، حکومت را ناکام ساخت.

این اقدام حکومت در ادامه تلاش هایشان برای نا امن سازی نقاط امن کشور است تا انتخابات ریاست جمهوری دور بعد برگزار نشود ، چون آنها میدانند که دیگر در میان مردم جای پای ندارند و مجبور اند که با استفاده از این راه ها به جنایت شان علیه مردم ادامه دهند ، چون میدانند که دیگر جایی در میان مردم ندارند.